Kι έζησα πάντα με τον εαυτό μου, σαν δυο ακροβάτες που μισούνται θανάσιμα που όλη τη μέρα βρίζονται και ραδιουργούν κι ετοιμάζει το θάνατο ο ένας του άλλου, μα όταν έρθει η ώρα κι ανάψουν τα φώτα και το θέατρο ξεχειλίσει απ' την πελώρια αναμονή ορθοί κι οι δυο πάνω στο απέραντο, μοιραίο σκοινί νά, που βρίσκονται κιόλας πάνω απ' το μίσος και τον κίνδυνο και το θαυμασμό και τον χρόνο ― αδερφωμένοι ξαφνικά μες στην παμμέγιστη αρετή της Tέχνης. Τ.Λ. Σήμερα είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, όλου του χρόνου, όλων των εποχών, όπως και αύριο. |
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Πίνακας αγνώστου ζωγράφου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)