να 'χεις το νου σου στα σημαντικά

σ'αυτά που σε ησυχάζουν και σε αποκοιμίζουν τα βράδια σαν δροσερός αέρας στο λαιμό

να θυμάσαι να μην ξεχνάς και προπάντων να θυμάσαι να συγχωρείς τους ανθρώπους

μάτια μου

Πόσο κρατάει μια στιγμή μοναδική;

Πόσα χωράνε σε ό,τι σου λείπει;

Πόσα λάθη και πόσο να λες «..ας είναι;..»

Τόσα τα χρόνια όσες και οι στιγμές που η απώλεια σε πνίγει, σε σκεπάζει κι ύστερα από ευλογία σκας, από όσα προσπάθησες, από όσα αρνήθηκες, για…τι;

Για μένα, για εσένα, εσύ κι εγώ, πιο κάτω, πιο πίσω, πιο δίπλα.

Πιο εγώ. Ποιο εσυ;

Έγινες, έγινα. Γίναμε;.

Σταγόνες κόκκινο κρασί σε χιονισμένες στέγες σε βρίσκουν να καπνίζεις ξανά.

Κατά βάθος, κάτι πονάει.