Πόσο κρατάει μια στιγμή μοναδική;

Πόσα χωράνε σε ό,τι σου λείπει;

Πόσα λάθη και πόσο να λες «..ας είναι;..»

Τόσα τα χρόνια όσες και οι στιγμές που η απώλεια σε πνίγει, σε σκεπάζει κι ύστερα από ευλογία σκας, από όσα προσπάθησες, από όσα αρνήθηκες, για…τι;

Για μένα, για εσένα, εσύ κι εγώ, πιο κάτω, πιο πίσω, πιο δίπλα.

Πιο εγώ. Ποιο εσυ;

Έγινες, έγινα. Γίναμε;.

Σταγόνες κόκκινο κρασί σε χιονισμένες στέγες σε βρίσκουν να καπνίζεις ξανά.

Κατά βάθος, κάτι πονάει.